 |
|
|
Een geestelijke stroming komt voort uit pogingen van een gemeenschap
om God al zoekend en tastend te vinden (Handelingen
17:27). Heiligen der Laatste Dagen gaven gehoor aan wat zij zagen
als God's oproep, en verkregen aldus gedurende twee eeuwen een hoeveelheid
schriftuur, predikingen, visioenen, historische overleveringen, verhalen,
leerstellingen, rituelen, normen en gebruiken; gezamelijk belichamen ze
een traditionele Mormoonse spiritualiteit die zich onderscheidt door een
geestelijke woordenschat waarmee heiligen der laatste dagen hun begrip
uitdrukken van God's wil en het doel van het leven. Verder verschaffen
Mormoonse leringen, verhalen en rituelen, een medium waardoor de Geest
kan communiceren met degenen die zich door deze bepaalde geloofstraditie
laten leiden.
Zoals elke beeldspraak, spreekt ook de geestelijke traditie d.m.v. symbolen.
Gelovigen die het Mormoonse geloof symbolisch benaderen vragen niet: Is
het letterlijk waar?, maar stellen in plaats daarvan de vraag: Wat wil
de Geest mij duidelijk maken aangaande mijn levenswandel door de geloofstraditie?
De verhalen zoals opgetekend in de schriften, HLD leringen over het Plan
van Zaligheid, het hele scala aan verordeningen, van de doop tot zegens
ter gezondmaking, en de tempelbegiftiging; ze kunnen alle dienen als beeldvorming,
ofwel als beeldspraak of parabels om onze relatie met God zichtbaar te
maken, als ook het werk dat God ons vraagt te verrichten. Ongeacht of
de oorspronklijke gelovigen die deze leringen uitdroegen ze als letterlijke
waarheid beschouwden, ongeacht ook of hun begrip onjuist was, kunnen vrijzinnigen
er van getuigen dat de Geest hen ook nu nog verlicht en inspireert door
de Mormoonse traditie, vanuit een symbolische en beeld-vormende benadering.
Orson F. Whitney:
God teaches with symbols; it is his favorite method of teaching.
The Savior often used them.
|
| "Latter-day
Saint Ideals and Institutions," Improvement Era, August
1927, 861 |
John A. Widtsoe: We
know nothing, except by symbols. We make a few marks on a sheet
of paper, and we say that they form a word which stands for love,
or hate, or charity, or God or eternity. The marks may not be very
beautiful to the eye. No one finds fault with the symbols on the
pages of a book because they are not as mighty in their own beauty
as the things which they represent. . . . There are men who object
to Santa Claus, because he does not exist! Such men need spectacles
to see that Santa Claus is a symbol; a symbol of the love and joy
of Christmas and the Christmas spirit. . . . [They have not] seen,
beyond the symbol, the mighty realities for which the symbols stand.
|
| "Temple
Worship," Utah Genealogical and Historical Magazine,
April 1921, 62 |
Patricia T. Holland:
He has given us patterns in the Bible, the Book of Mormon, the Doctrine
and Covenants, the Pearl of Great Price; and He has given us patterns
in the temple ceremony. . . . We know He uses metaphors and symbols
and parables and allegories to teach us of His eternal ways. . .
. We need to search, and we need always to look for deeper meaning.
We should look for parallels and symbols. We should look for themes
and motifs just as we would in a Bach or a Mozart composition, and
we should look for patterns—repeated patterns—in the
gospel. . . . These all seem to me to be symbols of higher principles
and truths, symbols carefully chosen to show us the way . . .
|
"Many Things
. . . One Thing," A Heritage of Faith: Talks Selected from
the BYU Women's Conferences
(Salt Lake City: Deseret Book, 1988),
24-25 |
S. Michael Wilcox:
In our culture and in our world, we are not particularly symbol-oriented
people. We like prose, well-measured sentences laid out so that
we can't misunderstand them, sentences with only one very logical
and easy-to-assimilate meaning. We are not particularly enthusiastic
about poetry. . . . Why does [the Lord] choose to teach us this
way? The primary reason may be that symbols can mean different things
to different people at different stages of their life.
|
"The Temple:
Taking an Eternal View," Every Good Thing: Talks from the
1997 BYU Women’s Conference
(Salt Lake City: Deseret Book, 1998), 284-85 |
|
|
|
