 |
|
|
Maakt het iets uit of of Boek van Mormon een 19de eeuws produkt is i.p.v.
een vertaling van een oorspronkelijk historisch document? Is het Christelijk
geloof zinloos als Jezus niet letterlijk uit het graf verrees? Moeten
we Adam en Eva als echte historische persoonlijkheden beschouwen? Zijn
de leringen in de schriften aangaande de Wederkomst en het Hiernamaals
een beschrijving van de realiteit?
Veel heiligen der Laatste Dagen staat er op dat het antwoord op deze
vragen bevestigend moet zijn. Conservatieven die er aan vasthouden dat
het Mormonisme de enigste religie is die gevolmachtigd is om toegang te
verlenen tot de zegeningen van Verhoging, geloven als gevolg daarvan dat
de Val en de Verzoening letterlijk moeten worden genomen, evenals de toekomstige
Verrijzenis en het Oordeel. Daaruit volgt dat, wanneer HLd leringen niet
als historische waarheden worden begrepen, hun geloof een illusie of zelfs
bedrog is. Een dergelijk perspectief, "het een of het ander",
is gangbaar onder conservatieve Mormonen, maar ook onder gedesillusieerde
Mormonen.
Deze website getuigt ervan dat de Geest d.m.v. Mormoonse leringen levens
kan raken (evenals leringen van andere geloven dat kunnen), zelfs als
die leringen niet op historische waarheid berusten. Er zijn zelfs vrijzinnige
Mormonen die wel degelijk geloven dat heel veel HLD beweringen historisch
juist zijn. Deze website echter, gaat er van uit dat de vraag of het Mormonisme
op historische waarheid berust, niet van belang is als het om spiritualiteit
gaat. Als het om spiritualiteit gaat, geldt de essentiele vraag: spreekt
de Geest tot mij, en inspireert deze me tot een meer geheiligd leven d.m.v.
het Mormonisme? Zo ja, dan is het Mormonisme als geestelijke traditie
zeker de moeite waard om trouw geleefd te worden. Degenen die zich vanuit
'n dergelijke visie getrouw door Mormoonse spiritualiteit laten leiden
kunnen op een later tijdstip besluiten wat en wat niet te geloven aangaande
historiciteit.
Leonard J. Arrington:
To say that something is a myth is not to say that it was deliberately
fabricated, but to identify it as an account that may or may not
have a determinable basis of fact or natural explanation. Examples
are the Christian story of the Resurrection, the immaculate conception,
and the creation of the world in Genesis. These are ways of explaining
events or truths having religious significance that may be either
symbolical or historical.
To say this another way, one can find philosophical and religious
truths in a Shakespearean tragedy even though the characters and
events are wholly fictional. Examples of novels disclosing religious
truths that I had read during the formative stages of my religious
beliefs include: Pearl Buck, The Good Earth; Knut Hamsun,
Growth of the Soil; William Henry Hudson, Green Mansions;
Fyodor Dostoyevsky, The Brothers Karamazov and Crime
and Punishment; and Leo Tolstoy, Anna Karenina and
War and Peace. And, for that matter, the philosophical
drama in the Old Testament, the Book of Job.
Because of my introduction to the concept of symbolism as a means
of expressing religious truth, I was never overly concerned with
the question of the historicity of the First Vision or of the many
reported epiphanies in Mormon, Christian, and Hebrew history. I
am prepared to accept them as historical or as metaphorical, as
symbolical or as precisely what happened. That they convey religious
truth I have never had any doubt.
|
| "Why I
Am a Believer," Sunstone, January 1985, 37 |
|
|
|
